آیا وزنه برداری چیزی برای باختن دارد؟ / مرادی چکار دیگری باید بکند که برکنار شود؟

گروه ورزش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد ، بخش های حیاتی ورزش امروز در چنبره مدیرانی است که نه استعفا می دهند و نه اخراج می شوند. مدیرانی که مشمول هیچ قانونی اعم از بازنشستگی و باز خرید و دو شغله نمی شوند و چون یک روز خدمتی به این آب و خاک کرده اند حالا  و در اوج مشکلاتی که به بار آورده اند جوری سفت به میز مدیریت چسبیده اند که انگار حالا حالاها ورزش ما باید وام دار خطاهایشان باشد. 
هنوز فراموش نکردیم که محمد پولادگر رئیس سابق فدراسیون تکواندو تا روز مجمع، قصد واگذاری مدیریت فدراسیون به یک نیروی جوان و تازه نفس را نداشت و حتی بعد از دو دهه مدیریت ، همچنان مشتاق به ریاست بود با وجود اتفاقات و روزهای تلخ سالهای اخیر تکواندو ....
احمد ناطق نوری بیش از دو دهه رئیس فدراسیون بوکس بود و حتی بعد از ترک فدراسیون ، اتاق کارش را تحویل نداد و درش را قفل کرد تا مدیر بعدی سالها با این چالش دست به گریبان باشد. 
پیش از اینها هم محمدرضا یزدانی خرم بعد از ۱۷ سال والیبال و ۵ سال کشتی ، از برکناری اش ناراحت و تا همین سالهای پایانی حیاتش مطالبه بازگشت به مدیریت ورزش داشت. 
این فقط مختصری از سابقه مدیران کهنه کار تشنه خدمت ورزش ایران است که البته تعدادشان کمتر شده اما با این وجود هنوز هستند مدیرانی که قصد ترک میز ریاست ندارند و به هر قیمتی حاضرند بمانند. حتی اگر نامه بازنشستگی برایشان صادر شود و بروند باز هم آنقدر پی ماجرا را می گیرند تا ثابت کنند که بنا به فلان قانون و بند و تبصره همچنان باید باشند و لذا بر می گردند. دست بر قضا هفته ها پیش قانونی در وزارت ورزش مصوب شد که اجازه میدهد روسای فدراسیون های ورزشی فقط تا ۳ دوره ۴ ساله بر مسند کار باشند که دست بر قضا همین محمد پولادگر امروز در جایگاه معاونت فنی و توسعه ورزش قهرمانی با آن مخالف و در صدد برداشتن حتی این محدودیت ۱۲ ساله است.
صحبت از وزنه برداری و رئیس نام آشنایش علی مرادی است! 
مدیری که روزهای پر افتخار وزنه برداری ما ۲۰ سال پیش در سایه حضور و درایتش ثبت شد اما ساعت و تقویم برای مرادی مثل پولادگر و ناطق نوری و یزدانی خرم برعکس می چرخد و معتقد است نباید فرمان را به دست جوانترها داد.  
پس از کشمکش های فراوان در موضوع ریاست  علی مرادی در فدراسیون وزنه‌برداری، تعطیلی اردوی تیم ملی جوانان ، اعزام ناقص با تنها دو ورزشکار به مسابقات جهانی ، پناهندگی یکتا جمالی بعد از همراهی تیم ملی ، پناهندگی پریسا جهانفکریان بدون همراهی تیم ملی ، عدم استقابل از علیرضا یوسفی مدال آور مسابقات جهانی ، دوپینگ های متعدد در تیم های مختلف و نتایج ضعیف تیم های ملی در مسابقات متعدد اخیر و بلاتکلیفی محض فدراسیون در ماههایی از سال گذشته همچنان واکشی نه از علی مرادی شاهد هستیم و نه از وزارت ورزش و شخص حمید سجادی .... 
امروز حمید سجادی باید به این سوال پاسخ دهد که علی مرادی دقیقا باید چکار بکند که عذرش را بخواهید و شما نامه برکناری را به دستش بدهید؟ علی مرادی چکاری نباید انجام میداد که وزیر ورزش بر حضورش در فدراسیون اصرار بورزد و همچنان از انفعال محض مجمع فدراسیون وزنه برداری برای ابقای او استفاده کند؟
به نظر می رسد دستگاه ورزش قدرت برخورد با مدیران کهنه کاری چون مرادی و پولادگر را ندارد و حمید سجادی در مواجهه با روسای بازنشسته مخصوصا انهایی که کارنامه سالهای پایانی خدمتشان ، مشکل دار شده ، قدرت برخورد قهری ندارد و توان برکناری ایشان را در خود نمی بیند. کما اینکه سجادی در پرونده پولادگر نه تنها او را به خانه نفرستاد بلکه عالی ترین مقام فنی ورزش ایران را به او سپرد این تلقی پر بیراه نخواهد بود که سجادی به دنبال پستی بهتر و جایگزین برای مرادی است و مشکلات اخیر در وزنه برداری هم در چشم وزیر آنقدر بزرگ نیست که پرونده علی مرادی را ببندد و پیکر وزنه برداری را تیمار کند.